De keuze van Roos

De groep trekt zich terug in de koffiehoek. Ze geven haar ruimte om een moment alleen te zijn.
‘Is het goed als ik even naar buiten loop?’ Ze heeft rode wangen van opwinding. ‘Vraag of iemand met je mee loopt’ zeg ik tegen haar, ‘je hebt zo juist een opstelling gedaan.’ ‘Ja en wat voor een. Dit had ik dus echt niet aan zien komen.’ Samen met haar vriendin loopt ze naar buiten.

Worsteling
Roos heeft op aanraden van haar vriendin contact met mij opgenomen. Het gaat al een tijdje niet goed met haar. Ze is gelukkig getrouwd en ze reizen heen en weer tussen West-Afrika, zijn land van herkomst, en Nederland. Ze hebben nog niet gekozen in welk land ze zich definitief willen vestigen. Samen hebben ze een zoontje van 2 jaar waar ze dolblij mee zijn. Na zijn geboorte krijgt Roos het moeilijk. Ze heeft een postnatale depressie, bekkeninstabiliteit, chronische pijn en intense vermoeidheid. Doordat ze altijd moe is, is ze snel geïrriteerd, afstandelijk en boos wat uiteraard een impact heeft op haar relatie. ‘Ik zit al 2 jaar in een vicieuze cirkel. Het is net alsof het elkaar in stand houdt en ik krijg het niet doorbroken. Ik wil me zo graag weer blij kunnen voelen.’ zegt ze.

De opstelling
We besluiten een familieopstelling in te plannen, omdat deze methode snel inzicht geeft in de diepere oorzaken van de problematiek. Een vaak voorkomende dynamiek bij postnatale depressie is eenzaamheid of het gevoel van onvolledig zijn. De dynamiek van bekkeninstabiliteit ligt bij dualiteit tussen eigen ruimte en aanpassen in het gareel. Een thema dat haar leven lijkt te tekenen. Ik werk bij familieopstellingen met representanten, omdat zij onderlinge verhoudingen en verborgen dynamieken zichtbaar maken en uitspreken.

We kijken aandachtig hoe de opstelling zich ontvouwd. Een representant staat symbool voor wat zij nodig heeft. Deze representant gaat plots op de grond liggen en zegt, ‘je zult echt naar mij moeten kijken.’ Ik zie dat Roos schrikt en emotioneel wordt. Ze gaat naast de representant op de grond zitten. Tranen stromen over haar wangen en ze wiegt de representant in haar armen terwijl ze fluistert: ‘Het spijt me, het spijt me zo. Ik kon niet anders.’
‘Ik ben blij dat je me ziet. Het is goed, mama. Ik ben oké.’
‘Ik zie je offer van leven en ik draag je voor altijd in mijn hart.’ Er worden nog wat zinnen uitgesproken en je ziet en voelt de liefde tussen de twee.

verlangen van de ziel
Roos vertelt dat ze 8 jaar geleden een abortus heeft ondergaan. Haar toenmalige relatie was ten einde. Een kind van deze man en op dit moment voelde zo vreugdeloos dat ze daartoe besloot. ‘Ik kon niet anders’ zegt ze nogmaals. ‘Ik dacht dat ik dit verwerkt had, een plekje gegeven. ‘

Ze onderging het als een taboe, sprak er nooit over en heeft haar lot alleen gedragen. Verantwoordelijk en schuldig tegelijk. Een diep verborgen rouw die je alleen binnen de vrouwenlijn terug vindt. We denken dat we een keuze hebben, maar op zielsniveau is dat een illusie.

Roos is met haar ongeboren kindje, een dochter, op zielsniveau herenigd en een geworden. Later in de opstelling heeft ze haar dochter voorgesteld aan haar zoontje. Het was bijzonder om te zien dat hij haar al kende, alsof hij wist dat er iemand voor hem was geweest. Dat is iets dat we vaker zien bij familieopstellingen, zielsherkenning.

Jonge scheut
Een paar weken later spreek ik Roos weer, een veranderd mens. ‘Alsof ik uit de duisternis naar voren ben gestapt.’ zegt ze. ‘In overleg met mijn huisarts ben ik gestopt met antidepressiva. In plaats van dat ik afgekeurd ben start ik over 2 weken met een andere baan, we hebben de keuze gemaakt om nog even in Nederland te blijven en over 3 jaar onze droom in West-Afrika waar te maken. Alles zit in een stroomversnelling. Voel me opgelucht en kan weer echt blij zijn’.

Over haar abortus is ze tegenwoordig heel open. Vooral de vrouwen uit de community van West-Afrika zijn zonder oordeel en weten welke offers je soms moet brengen om te overleven. ‘Ik ben zo trots dat ik een dochter heb. Ik heb haar Chloë genoemd, dat betekent Jonge scheut.’

Ze heeft haar verbinding met Leven gemaakt en haar ruimte ingenomen.
Ik heb haar nog nooit zo zien stralen. Prachtig.